Direct naar paginainhoud

Kitty Koelman en de Maanvangst

Met trots bracht het Erfgoedhuis van de gemeente Almere begin 2021 het jeugdboek Kitty Koelman en de Maanvangst uit. Dit nieuwste boek is een verhaal over vriendschap, vreemdelingen, prille liefde, angst, moed en moeder-dochterrelaties. Een jeugdboek gebaseerd op historische feiten van het gebied waar Almere nu ligt. 

De hoofdpersoon Kitty is een cool, eigenzinnig en ondernemend Almeers meisje, net zoals haar vriendin Alex. In Kitty Koelman en de Maanvangst reizen we door de tijd met deze twee Almeerse tienermeisjes. Van het huidige Almere naar de verre toekomst, en terug naar de steentijd. Schrijver Mike Pearse en illustrator Sheila Andrión Garcia kregen de opdracht voor dit boek van de stadsarcheoloog van Almere.

Tijdreizen door verleden, heden en toekomst van Almere: Kitty Koelman en de Maanvangst

Interview met schrijver Mike Pearse en illustrator Sheila Andión Garcia

“Ik ben altijd al fan geweest van Sci-Fi in het algemeen en tijdreizen in het bijzonder,” vertelt Mike. “Helemaal wanneer tijdreisverhalen over de consequenties van knoeien met het verleden gaan. Het was daarom erg leuk om over een personage als Alex te schrijven die zo onverantwoord omgaat met haar tijdreisapparaat.”

“Het verhaal wordt geleid door de archeologische vondsten uit Almere. Ik werd vooral geïnspireerd door de visweer (archeologische vondst Stichtsekant). De stadsarcheoloog heeft me aan de hand van dit soort vondsten veel verteld over het leven in de steentijd. Bijvoorbeeld hoe huizen werden gebouwd en over de verschillende volken die toen leefden. De karakters in dit boek zijn uiteraard fictief, maar de beschrijving van het leven, kleding, juwelen, wapens, etc. van de mensen in de steentijd zijn zo waarheidsgetrouw mogelijk.”

Voor Mike was het bijzonder om over een personage als Kitty te schrijven die zich plots in de steentijd bevindt: “Ze spreekt geen woord van de taal, verafschuwd hoe basaal hun leven is, en haar moderne ideeën stroken niet met het chauvinisme van de steentijd. Voor mij was het belangrijk om te laten zien dat mensen uit de steentijd niet achterlijk waren in vergelijking met mensen uit de 21e eeuw. Daarnaast was het ook grappig om te schrijven dat Kitty zich realiseert dat haar 21e -eeuwse educatie nogal waardeloos is om goed mee te kunnen doen in de steentijd.”

Sheila maakte de illustraties voor het boek. Ze ontving de tekst toen het bijna definitief was, en werd gevraagd om het verhaal van het boek op een ander niveau te vertellen. “Ik was vanaf het begin onder de indruk van het verhaal,” vertelt Sheila. “Ik vind het mooi hoe het verhaal subtiel omgaat met thema’s als angst voor anders zijn, het belang van een gemeenschap, doodgaan, de rol van vrouwen, generatieconflicten tussen ouders en kinderen, racisme en het verschil tussen mensen die in andere omstandigheden zijn geboren. Het verhaal gaat de diepte in en roept reacties op, zonder dogmatisch te zijn of het er te dik bovenop te leggen. Daarnaast leer je op een leuke manier over de geschiedenis!”

Sheila en Mike ontmoetten elkaar in Almere om over het boek te praten. “Het plan was om samen op de fiets de plekken te bezoeken die in het boek voorkomen,” blikt Sheila terug. “Maar Mikes fiets ging kapot en daarom werden we ‘gedwongen’ om een paar uur op een grasveld te zitten en te praten. We hebben uitvoerig gesproken over onze indrukken en ideeën voor het boek, over de personages, over de momenten uit het verhaal die op ons het meeste indruk hadden gemaakt, de psychologische aspecten van het verhaal... en hoe ik op een symbolische manier om wilde gaan met de illustraties. Ik ben er nog steeds dankbaar voor dat zijn fiets kapot ging, omdat we tijdens dit gesprek op het grasveld zo erg de diepte in konden gaan. Dit was een belangrijk moment voor onze samenwerking, en om elkaar beter te begrijpen.”

Hoe was Almere als inspiratiebron?

Sheila werd gegrepen door het contrast tussen zo’n nieuwe stad die tegelijkertijd een geschiedenis heeft die tot minsten 10.000 jaar voor Christus teruggaat. “Ik vind het interessant dat dit land duizenden jaren geleden ook al bewoond werd, dat het ingenomen werd door de zee, om na duizenden jaren heroverd te worden door de mensen.”

Mike heeft een aantal jaar in Almere gewoond. Zijn voormalige huis in de Danswijk is het huis waarin Kitty woont in het boek. “Tijdens mijn onderzoek voor het boek ben ik teruggegaan naar het huis, de basisschool waar mijn zoon heen ging, en de winkelcentra waar we op zaterdagen naartoe gingen. Almere is sinds ik ben verhuisd sterk veranderd, maar er zijn ook nog steeds delen van de stad die helemaal niet veranderd zijn. De stad heeft een unieke sfeer: sommige gedeelten zijn hypermodern, terwijl andere delen weer wat ouderwetser zijn en nog steeds als de jaren '70 aanvoelen. Ik wilde dit gevoel terug laten komen in het boek. Als Kitty Koelman in het verhaal door Almere fietst, wil ik dat lezers de stad herkennen en denken – ja, dit is echt precies zoals Almere is!“

Sheila kwam naar onze stad om zich te laten inspireren voor haar illustraties: “Ik woon zelf in een geïsoleerd en landelijk gebied in de bergen van Zuid-Spanje. Het was wel een beetje gek om het boek te lezen, want ik bedacht me dat ik dichter bij het beschreven leven in de steentijd sta dan het nu. Dus toen ik naar Almere afreisde, zo’n nieuwe en innovatieve stad met bijzondere architectuur, voelde het een beetje alsof ik naar de toekomst reisde! Ik voelde me welkom en alsof ik zelf in een avontuur beland was. Het Markermeer heeft me het meest geïnspireerd tijdens mijn bezoek. Het is het enige element dat zo’n beetje hetzelfde is gebleven door de eeuwen heen. Het is de link tussen het verleden en de toekomst. Erfgoedhuis Almere vond ik ook inspirerend, omdat dit de plek is waar de geschiedenis naar voren komt.”

Het proces van het maken van de illustraties

“Als ik aan een kunstproject begin, vind ik het belangrijk om een emotionele band met het onderwerp te voelen. Bij sommige hoofdstukken had ik deze emotionele connectie meteen, en kwam het idee voor de illustratie makkelijk naar boven. Andere hoofdstukken waren wat meer beschrijvend, waardoor het lastiger voor mij was om de link te vinden. Toen bedacht ik me dat ik terug kon grijpen naar de dromenwereld, een continue inspiratiebron. Ik las een hoofdstuk en dacht: als de hoofdpersoon in slaap zou vallen na al deze avonturen, welke beelden zouden dan voorkomen in zijn of haar droom? Daarop baseerde ik vervolgens mijn illustraties.”

“Volgens mij is het de bedoeling dat teksten en illustraties elkaar aanvullen maar de lezer ook op verschillende manieren aanspreken. Met illustraties krijgt het verhaal een dieper niveau. Ik ben daarom ook blij met het eindresultaat.” Mike is het met Sheila eens: “Ik ben erg blij met het boek. Ik herinner me met name het moment dat de stadsarcheoloog me de illustratie voor de cover voor het eerst stuurde. Ik belde hem onmiddellijk op en zei “Wauw, dit is prachtig! Het past echt goed!”

Kunnen we meer boeken over Kitty verwachten in de toekomst?

“Ik heb wel een paar ideeën ja,” zegt Mike. “Maar ik ben vooral benieuwd hoe mensen reageren op het huidige boek, en wat ze er mooi aan vinden. Vanaf het begin heb ik het idee van de tijdreisavonturen van Kitty en Alex een goed concept gevonden voor een serie boeken.”

Kitty Koelman en de Maanvangst is uitgegeven door het Erfgoedhuis van de gemeente Almere en is voor 5 euro in het Nederlands en Engels te koop. Tijdens de lockdown kan het boek besteld worden via archeologie@almere.nl. Wat vind jij van het boek? We zijn benieuwd naar jouw reactie!

Illustratie Almere skyline
Jouw mening